پنیر یک غذای قدیمی است که به دلیل غنای، خامه ای، طعم و خواص سیر کننده اش مورد علاقه است در تمدن های باستانی در زمان ظهور کشاورزی و اهلی کردن گوسفند و بز برای شیر آنها کشف شد.
قیمت پنیر پارمزان نیز با توجه به اینکه از شیر چه حیوانی است متفاوت می باشد.
به طور تصادفی، هنگامی که شیر برای ساعت‌ها زیر نور خورشید قرار گرفت، ترش شد و اجزای پروتئین به مواد جامد تبدیل شدند.
وقتی قسمت مایع یا آب پنیر تخلیه شد و تنها کشک جامد باقی ماند، کشاورزان متوجه شدند که این کشک طعم مطبوعی دارد.
از آن زمان، کشورهای سرتاسر جهان پنیرسازی را آزمایش کردند، انواع شیر، مدت زمانی که پنیر اجازه پیری و رسیدن پنیر را تغییر داد و از افزودنی‌های مختلف مانند نمک یا اسید برای تولید بافت‌ها و طعم‌های منحصربه‌فرد استفاده کردند.
هند به‌خاطر پنیر نرم با مزه ملایمش معروف است، یونان فتای شور و خرد شده از شیر گوسفند یا بز را کشف کرد، و ساردینیا پنیر رنده‌شده سخت و تند به نام پکورینو رومانو را تولید کرد.
پنیر یک ماده غذایی لبنی مغذی است که پروتئین، چربی و مواد معدنی را تامین می کند برخی از پنیرهای بلوک سخت که حاوی رطوبت کمی هستند مانند پارمیجیانو-رجیانو و چدار قدیمی به راحتی نگهداری می شوند و به خوبی سفر می کنند زیرا نیازی به یخچال ندارند.
پنیر ممکن است در برخی افراد بهتر از شیر قابل تحمل باشد، زیرا دارای لاکتوز کمتری است، نوعی قند که اگر افراد فاقد آنزیم برای تجزیه آن باشند، به راحتی هضم نمی شود.
مواد مغذی موجود در پنیر متفاوت است یک اونس پنیر سفت، یا به اندازه انگشت شست، حاوی حدود 120 کالری، 8 گرم (گرم) پروتئین، 6 گرم چربی اشباع شده و 180 میلی گرم (میلی گرم) کلسیم است.
نصف فنجان پنیر نرم مانند پنیر خامه ای 4 درصد پرچرب حدود 120 کالری، 14 گرم پروتئین، 3 گرم چربی اشباع شده و 80 میلی گرم کلسیم دارد.
بیشتر پنیرها سرشار از سدیم با 300 تا 450 میلی گرم در هر وعده هستند، زیرا نمک یک عنصر کلیدی برای حفظ رطوبت و جلوگیری از رشد بیش از حد باکتری ها است.
با این حال، برخی از پنیرها مانند بز، موزارلای شیر کامل و سوئیسی دارای سدیم کمی هستند و تنها 50 تا 100 میلی گرم در هر وعده دارند.
